Σαν τίγρη στη συγκεκριμένη μεταφορά αναφέρομαι στον εγωισμό, όπως όλα στη ζωή μας έχει δύο οπτικές. Η 1η και υγιής εκδοχή του είναι ότι μας κινητοποιεί να θέτουμε στάνταρ για τη ζωή μας, να βάλουμε όρια, και να βρούμε τρόπους να διεκδικήσουμε τη ζωή την οποία θέλουμε να ζούμε, να κινηθούμε προς την αυτοβελτίωση μας και τη βελτίωση της ζωής μας σεβόμενοι τους γύρω μας! Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της τίγρης η οποία επιτίθεται μόνιμα όχι όμως για να επιβιώσει μα για να επιβληθεί και να έχει τον έλεγχο(αναρωτιέμαι μήπως κάτι θέλει να καλύψει?) θεωρώντας τον εαυτό της ανώτερο από τα υπόλοιπο ζωικό βασίλειο.
Η άλλη οπτική του εγωισμού λοιπόν έχει να κάνει με την αλαζονεία, την έλλειψη ενσυναίσθησης, την έλλειψη σεβασμού των γύρω μας, την πεποίθηση ότι έχουμε πάντα δίκιο, την επιθετικότητα και τη χειριστικότητα. Δημιουργώντας δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις και λανθασμένα μας κάνει να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Αναρωτιέμαι τη δεύτερη τίγρη υπάρχει τρόπος να τη δεχτεί πραγματικά το ζωικό βασίλειο η είναι καταδικασμένη να ζει στη μοναξιά?
Αλήθεια ποια από τις δύο τίγρεις επιλέγουμε να ταίζουμε? Με ποιο τρόπο? Πως κερδίζω τη 2η τίγρη;;
